Αν αυτές τις μέρες δεν έχετε ακούσει μια άποψη, από βουλευτές και ιερείς, μέχρι celebrities για το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων, μάλλον ζείτε σε άλλη χώρα!
Κάθε πιθανός και απίθανος άνθρωπος που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη ψήφιση του νομοσχεδίου, έχει τοποθετηθεί επ΄αυτού και πραγματικά κάποιους τους ακούω με ατάκα Βιεϊρίνια «τιναυτορε;» και όχι, δεν είμαι η μόνη.
Βλέπω και βλέπουμε ανθρώπινα δικαιώματα να αμφισβητούνται και ανθρώπους να τρέμουν μη τους συμβεί κάτι γιατί το παιδί τους θα καταλήξει σε ίδρυμα, αντί για τον γονιό που μένει πίσω, γιατί απλά έχουν το ίδιο φύλο…
Ας συμφωνήσουμε καταρχάς ότι ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δεν αφορά κανέναν άλλο πέρα από αυτούς, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ετερόφυλα ζευγάρια. Ο γάμος είναι μια προσωπική απόφαση που παραμένει αυτού του είδους, όσο κι αν χτυπάμε το κεφάλι μας στον (οποιονδήποτε) τοίχο.
Σε ό,τι αφορά το θέμα των παιδιών που έχει ξεσηκώσει και τις περισσότερες αντιδράσεις, προσωπικά απορώ πως γίνεται να πολωνόμαστε τόσο πολύ, ξανά. Θέλετε η παραπληροφόρηση; Θέλετε τα στερεότυπα; Ό,τι κι αν βάλουμε στην εξίσωση, ένα σωστά δομημένο επιχείρημα που να εξηγεί γιατί δεν πρέπει συνοδευτεί το νομοσχέδιο από την τεκνοθεσία, δεν νομίζω πως έχει ακουστεί…
Για να μην παρεξηγηθώ, φυσικά και θα υπάρχουν αντίθετες απόψεις και αντιδράσεις. Υπήρχαν και το 1982 με τον πολιτικό γάμο επί Ανδρέα Παπανδρέου και θα υπάρχουν πάντα. Η απάντηση όμως «εγω έτσι έμαθα την οικογένεια και γι΄αυτό διαφωνώ» δεν πρέπει να είναι αρκετή! Το «έτσι έμαθα» είναι δικαιολογία δημοτικού, όχι υπουργών ή βουλευτών.
Το «ναι μεν, αλλά» του Κυριάκου Μητσοτάκη δε θα έπρεπε να τεθεί στη συζήτηση εξ΄αρχής, όχι να χρειαστεί η επεξήγηση του σε δεύτερο χρόνο.
Το «ναι μεν, αλλά» βουλευτών που κατατάσσουν τον εαυτό τους στον προοδευτικό χώρο από την άλλη είναι εξίσου προβληματικό.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι και δε θα έπρεπε να είναι πολιτικό ή ακόμα χειρότερα κομματικό παιχνίδι! Μιλάμε για συνανθρώπους μας που βιώνουν μια συνεχή καταπίεση και αποκλεισμούς! Οφείλουμε να σταθούμε στο πλευρό τους και να στηρίξουμε το δικαίωμα τους τόσο στον γάμο, όσο και στην απόκτηση ενός παιδιού.
Ένα ευτυχισμένο παιδί, είναι ένα παιδί που οι γονείς του το αγαπούν, το φροντίζουν και το σέβονται. Δεν είναι ένα παιδί που ντε και καλά μεγαλώνει από ένα ετερόφυλο ζευγάρι!
ΥΓ: Μελέτες από το 1980 μέχρι το 2017 που δημοσιεύτηκαν στο BMJ Global Health, δείχνουν ότι τα παιδιά με γονείς ΛΟΑΤΚΙ έχουν παρόμοιες «αναφορές» με εκείνα με ετεροφυλόφιλους γονείς, αν και σε κάποιους τομείς όπως η ψυχολογική προσαρμογή ή η ποιότητα της σχέσης γονέα-παιδιού, πολλές φορές «κερδίζουν».
Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά ομόφυλων γονέων είναι πιο πιθανό να έχουν υψηλότερη αυτοεκτίμηση, μια ευρύτερη αντίληψη για τους ρόλους των φύλων και να αντιμετωπίζουν καλύτερα τις διαφορές και τις συγκρούσεις.