Τη δική τους οικογένεια έχουν δημιουργήσει στο Λονδίνο ο ομογενής, Κωνσταντίνος Ανδρουλάκης και ο Ελληνοκύπριος σύζυγός του.
Έπειτα από ενδελεχή έρευνα για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες, οι δύο άνδρες αποφάσισαν να προχωρήσουν τις διαδικασίες προκειμένου να υιοθετήσουν δύο αγοράκια.
Μιλώντας στο TheOpinion, ο κ. Ανδρουλάκης αναφέρεται στη σημασία της δημόσιας διαβούλευσης που έχει ανοίξει στη χώρα μας για το νομοσχέδιο περί γάμου μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, καθώς και στις επιστημονικές έρευνες που τεκμηριώνουν την κανονικότητα των οικογενειών «Ουράνιο Τόξο».
«Ιστορική στιγμή στην ιστορία των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα»
Τα τέσσερα μέλη της οικογένειας διαθέτουν αγγλική υπηκοότητα και απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα με τις ετερόφυλες, όμως αυτό αλλάζει όταν βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος.
Διαβάστε επίσης: «Δεν έδιναν διαβατήριο στην κόρη μου-Δεν δέχονταν δύο μητέρες στο πιστοποιητικό γεννήσεως…»
Ισότητα στο Γάμο Ανεξαρτήτως Φύλου: Ένα Debate Πάνω σε Ανθρώπινες Ζωές
«Φεύγουμε από Βρυξέλλες σαν οικογένεια, προσγειωνόμαστε στην Αθήνα σαν άγνωστοι»
«Τα παιδιά μας δεν αναγνωρίζονται ως παιδιά μας στην Ελλάδα, γιατί δεν αναγνωρίζεται ο γάμος μας και δεν αναγνωρίζεται και η τεκνοθεσία. Όπως έχει παρουσιαστεί το νομοσχέδιο αυτή τη στιγμή θα λύσει αυτό το θέμα, που σημαίνει ότι λύνονται πλέον πολλά πρακτικά προβλήματα που έχουμε τώρα στην Ελλάδα. Από το πολύ απλό (του πως αποδεικνύεις γονική σχέση σε συναλλαγές με το κράτος, αν χρειαστεί να πάει το παιδί στο νοσοκομείο για παράδειγμα) μέχρι τα μελλοντικά, (όπως πώς μπορεί κάποιο παιδί σου να σε κληρονομήσει και πώς μπορεί να συμμετέχει στις δημοκρατικές διαδικασίες της χώρας). Δηλαδή είναι από τα απλά καθημερινά μέχρι και τα πολύ πιο δύσκολα και εξειδικευμένα. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, δεν υφιστάμεθα σαν οικογενειακή μονάδα στην Ελλάδα που σημαίνει ότι δεν έχουμε και τα δικαιώματα που έχει η κάθε οικογένεια στην Ελλάδα», δηλώνει αρχικά ο κ. Ανδρουλάκης.
Σχολιάζοντας το επίμαχο νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί στο κοινοβούλιο αναφορικά με το γάμο και τη γονεϊκότητα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και φιλοδοξεί να λύσει πληθώρα προβλημάτων των οικογενειών, τονίζει πως «είναι μια πραγματικά πολύ σημαντική στιγμή για την ιστορία των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα το γεγονός ότι εξαγγέλθηκε ο δημόσιος διάλογος για ένα νομοσχέδιο που αφορά στην ισότητα του γάμου και της τεκνοθεσίας. Νιώθω συγκίνηση και περηφάνια που γίνεται η συζήτηση αυτή ανοιχτά στην Ελλάδα και είμαι πολύ αισιόδοξος για το τι θα φέρει».
«Πλέον η ελληνική κοινωνία είναι πιο ανοιχτή προς τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα»
Σε ερώτηση για το αν πιστεύει πως το νομοσχέδιο θα «περάσει», ο κ. Ανδρουλάκης υπογραμμίζει πως πρόκειται για ισότητα δικαιωμάτων των παιδιών και πως οι βουλευτές θα πρέπει να το δουν σαν θέμα αρχής, ανεξαρτήτως προκαταλήψεων και πολιτικών θέσεων.
Όπως επισημαίνει, μολονότι η βάση της διαβούλευσης καλύπτει τη δική του οικογένεια, καθώς τα παιδιά του είναι υιοθετημένα, υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με θέματα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που προβληματίζουν μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Ερωτηθείς γιατί πιστεύει ότι η εν λόγω διαβούλευση δεν είχε πραγματοποιηθεί νωρίτερα, ο κ. Ανδρουλάκης, υπογραμμίζει πως, «αυτό θα πρέπει να το ρωτήσουμε στους Έλληνες πολιτικούς. Γίνεται χρόνια η συζήτηση με διάφορες κυβερνήσεις για να προωθηθεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο, καθώς υπάρχουν παιδιά στην Ελλάδα που είναι πλέον ενήλικες και έφηβοι που έχουν μεγαλώσει μέσα σε ομόφυλες οικογένειες. Θεωρώ ότι και η κοινωνία έπρεπε να προχωρήσει σε σχέση με το θέμα. Ίσως πριν δέκα χρόνια η συζήτηση που γίνεται σήμερα να είχε διαφορετική ροή και υποστήριξη. Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία πλέον έχει ανοίξει πολύ το πώς αντιμετωπίζει άτομα ΛΟΑΤΚΙ+ και ειδικά τη διαφορετικότητα. Θεωρώ ότι πλέον ήρθε και ο καιρός να γίνει αυτή η συζήτηση».
«Είχαμε πολλές απορίες και ανησυχίες, όπως πολύς κόσμος»
Μάλιστα, τονίζει πως είναι αναγκαίο να τεθούν υπό συζήτηση και τεκμηρίωση τα επιμέρους θέματα για τα οποία υπάρχουν αντιδράσεις.
«Ως ομόφυλη οικογένεια, καθώς και πολλοί φίλοι μας που επίσης πέρασαν από το ίδιο σκεπτικό, περάσαμε πάρα πολύ χρόνο να ψάχνουμε επιστημονικά, νομικά και εμπειρικά. Είχαμε και εμείς πολλές από τις απορίες και πολλές από τις ανησυχίες που έχει το γενικό κοινό. Δεν είναι κάτι που μου φαίνεται παράλογο, γιατί όλοι μας έχουμε μεγαλώσει πάνω κάτω με την ίδια κουλτούρα, που για πολλά χρόνια δεν υποστήριζε ούτε ήρθε κοντά στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Γι’ αυτό ένας δημόσιος διάλογος θα δίνει την ευκαιρία να έρθουν αυτά τα πράγματα στο φως και μπορούν να δημιουργηθούν απόψεις εμπεριστατωμένες», δηλώνει.
Όπως τονίζει, υπάρχει πληθώρα ερευνών η οποία καλύπτει σε βάθος δεκαετιών τις ομόφυλες οικογένειες και τα παιδιά.
«Στην Αμερική οι πρώτες έρευνες για αυτό το θέμα δημοσιεύτηκαν τη δεκαετία του ’70. Υπάρχουν σχεδόν πενήντα χρόνια επιστημονικών ερευνών που υποστηρίζουν κάποια πράγματα. Υπάρχει, λοιπόν, επιστημονική βάση από πίσω, η οποία, όμως, δεν είναι ευρέως αναγνωρισμένη. Γιατί δεν την ξέρει ο κόσμος. Και γιατί να καθίσει να ασχοληθεί από τη στιγμή που είναι κάτι που δεν τον επηρεάζει άμεσα;», σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Μερίδα του κόσμου πιστεύει ότι τα παιδιά μας “δασκαλεύονται”»
Αναφερόμενος στη δική του οικογένεια και στον τρόπο με τον οποίο οι δύο γιοι του αντιλαμβάνονται τόσο τη ζωή τους στο Λονδίνο, όσο και στην Ελλάδα, επισημαίνει πως μία ομόφυλη οικογένεια δεν είναι διαφορετική από μία αντίστοιχη μονογονεϊκή ή μία ετερόφυλη. Παράλληλα, τονίζει πως τα παιδιά έχουν δυνατά γυναικεία και αντρικά πρότυπα και μέσα και γύρω από την ευρύτερη οικογένεια και πως -όπως είναι αναμενόμενο- η πλειοψηφία των φίλων τους μεγαλώνουν σε ετερόφυλες οικογένειες
«Ο μεγάλος μου γιος κοντεύει τα 11 και ο μικρός είναι 6. Πολύ συχνά ερχόμαστε στην Ελλάδα. Ο μεγάλος αντιλαμβάνεται τη διαφορά πώς αντιμετωπίζονται στο Λονδίνο από ότι στην Ελλάδα.
Έχει χρειαστεί να πάμε σε νοσοκομείο και υπήρξε κάποιο θέμα με το ποιος είναι ο γονέας, το οποίο λύθηκε στην προκειμένη περίπτωση σχετικά εύκολα, αλλά είχε δημιουργήσει μεγάλες απορίες στο μεγάλο γιο μας. Έχουμε καθίσει και τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές και δεν καταλαβαίνει γιατί υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση. Δεν μπορεί να το καταλάβει. Το ίδιο ισχύει και για τους φίλους του.
Τα παιδιά παίρνουν αυτό που χρειάζεται να πάρουν από μία οικογένεια. Αγάπη, στοργή, φροντίδα. Το γεγονός ότι είναι παιδιά σε μια ομόφυλη οικογένεια με δύο μπαμπάδες δεν είναι διαφορετικό από μια μονογονεϊκή ομόφυλη οικογένεια, από μια μονογονεϊκή ετερόφυλη οικογένεια, από μια ετερόφυλη οικογένεια. Είναι παιδιά και βλέπουν πολύ απλά τα πράγματα. Οι κοινωνικές ομάδες είναι αυτές που βάζουν και άλλες παραμέτρους.
Υπάρχει κόσμος που το βλέπει αυτό με πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Ότι δασκαλεύονται τα παιδιά.
Στην έρευνα που κάναμε πριν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε με το κομμάτι της υιοθεσίας, μιλήσαμε και σε ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα σε ομόφυλες οικογένειες, καθώς και σε παιδιά που μεγάλωσαν μέσα σε ιδρύματα ή με ανάδοχους γονείς. Είναι συντριπτική η πλειοψηφία των παιδιών που είχαν πολύ έως πάρα πολύ θετική εμπειρία μεγαλώνοντας μέσα σε αυτές τις οικογένειες. Για εμάς ήταν η στιγμή – κλειδί που μας έκανε να παρακάμψουμε και τις τελευταίες αμφιβολίες που είχαμε ως προς το πως θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον».